There are two sorts of metadata: technical for automation and descriptive for discovery.
Deze quote kwam ik afgelopen week tegen. Gemaakt door Paul Wilkins, Director – Solutions & Marketing bij TransMedia Dynamics (TMD), een bedrijf dat gespecialiseerd is in metadata en workflow’s.
Hoe kan hij dit zeggen, was mijn eerste reactie. Na bestudering van de literatuur onderverdeel ik metadata in drie categorieen: technisch, structureel en descriptief. En soms voeg ik er nog een vierde categorie aan toe: productionele metadata.
Maar als Paul Wilkins het zegt, vroeg ik mij af, wat mis ik dan ? Wat ziet hij dat ik niet zie als het zo simpel is ?
Terug naar de denk-tafel.
Hoe is het productie proces op mijn werk georganiseerd, welke rol heeft automatisering daarin, welke rol speelt b.v. het newsroom- en archief systeem en hoe kijk ik zelf aan tegen automatisering.
En dat vanuit de achterliggende vraag: welke rol vervult metadata hierin.
Ik realiseerde mij dat ik zoveel mogelijk de workflow’s en productieprocessen probeer te automatiseren. En dat ik daarvoor informatie nodig heb. Over de technische eigenschappen van de asset (van een foto kun je geen mp3-tje maken), de status in het productieproces (is de foto al bewerkt en klaar voor publicatie).
Maar de journalist is hier niet in geïnteresseerd. Hij wil content maken, werken met betekenissen. Hoe kan deze foto bijdragen aan het eindproduct. Wat heb ik aan die foto.
Met een lichte verassing begreep ik dat bovenstaande quote eigenlijk de spijker vol zijn kop sloeg. En, de zeer troebele wereld van metadata werd opeens ook nog een eenvoudiger. Yeeah !
Metadata op deze manier bekeken draagt bij én aan het inrichten van de processen, én aan het realiseren van content. Wezenlijk is er niet meer dan dat ! Je kunt er dus alle kanten mee op, als het maar deze twee kanten zijn.
Blijft helaas nog de hamvraag over: Hoe pas je dit toe in de eigen organisatie. Tja, het blijft wel een ambacht.